BLOG | Wat de gek ervoor geeft
09 maart 2017
Auteur: Roelof Meijer
Het afgelopen jaar zijn er minder private-equitydeals tot stand gekomen, zo heeft Bain & Company laten weten. Laten we eens kijken naar het hoge segment, deals boven € 25 miljoen. Dat aantal is met een kwart afgenomen, een forse daling. Waar ligt dat aan? Komt er geen gek meer voorbij?
Zoals met alle deals is ook de markt voor bedrijfsovernames er eentje waar vraag en aanbod bij elkaar komen. Of niet. Schaarste en uniekheid spelen een belangrijke rol. En een overname moet ook nog eens terugverdiend worden. Hoe lang wil je daarop wachten als investeerder? Als de winst gelijk blijft, ben je dan bereid om 10 jaar te wachten? Met andere woorden, ben je bereid om tien keer de winst te betalen bij een winst waarvan je verwacht dat die de komende tien jaar hetzelfde blijft? Lijkt lekker stabiel, maar doe je het daarvoor?
Zoals met alle deals is ook de markt voor bedrijfsovernames er eentje waar vraag en aanbod bij elkaar komen. Of niet. Schaarste en uniekheid spelen een belangrijke rol. En een overname moet ook nog eens terugverdiend worden. Hoe lang wil je daarop wachten als investeerder? Als de winst gelijk blijft, ben je dan bereid om 10 jaar te wachten? Met andere woorden, ben je bereid om tien keer de winst te betalen bij een winst waarvan je verwacht dat die de komende tien jaar hetzelfde blijft? Lijkt lekker stabiel, maar doe je het daarvoor?
In de beleggingswereld wordt in dit kader vaak het onderscheid genoemd tussen ‘value’ en ‘growth’. Beleggers zouden bij ‘growth’-aandelen bereid zijn om ten opzichte van de huidige winst ‘langer te wachten’. Een voorbeeld: een bedrijf laat ieder jaar een 10% winststijging zien: 10 wordt 11, wordt 12,10 en zo voorts. Na tien jaar zou die winst dan al 26 zijn. Als je dan 10 keer de huidige winst betaalt, heb je die er na een jaar of zeven al uit. Als de verwachting uitkomt. Bij gelijkblijvende winst kun je je afvragen of stilstand geen achteruitgang is qua marktpositie. Value-beleggers waarderen dit soort aandelen dan ook lager op de beurs en zijn niet bereid hiervoor fors de portemonnee te trekken.
Hoe zit dat nu met private equity? Hoeveel keer de winst (EBITDA) betaal je gemiddeld? Dat was de afgelopen bij de grotere deals ongeveer negen keer het brutoresultaat en is nu gestegen tot tien keer. En opeens hapert de overnamemachine een beetje. Deals ketsen af. Blijkbaar wordt er een soort natuurlijke grens bereikt en zijn er minder investeerders bereid om tien jaar op hun geld te wachten. Waarbij moet worden aangetekend dat de verwachte winstgevendheid een sleutelrol speelt. Hoe hoger de prijs die moet worden betaald, des te hoger het risico qua terugverdienen. Het geldt voor de beurs, het geldt voor de grote deals boven 25 miljoen en het geldt ook voor de deals van minder dan 25 miljoen. Wie teveel vraagt krijgt de deksel op zijn neus.
Het blijft een interessant afwegen van voors en tegens, van mogelijkheden en onmogelijkheden, van schaalbaarheid tot niet-schaalbaarheid, van vraag en aanbod. De ‘gek’ bestaat niet.
Roelof Meijer – adviseur Centrum voor Bedrijfsopvolging
